درست مانند هر ماده ای، خواص سرامیک ها با انواع اتم های موجود، انواع پیوند بین اتم ها و نحوه بسته بندی اتم ها در کنار هم تعیین می شود.
دو نوع پیوند در سرامیک استخری یافت می شود: یونی و کووالانسی. پیوند یونی بین یک فلز و یک نافلز، به عبارت دیگر، دو عنصر با الکترونگاتیوی بسیار متفاوت ایجاد می شود.
الکترونگاتیوی توانایی هسته در یک اتم برای جذب و حفظ تمام الکترون‌های درون خود اتم است و به تعداد الکترون‌ها و فاصله الکترون‌های لایه‌های بیرونی از هسته بستگی دارد.
در پیوند یونی، یکی از اتم ها (فلز) الکترون ها را به اتم دیگر (نافلز) منتقل می کند، بنابراین بار مثبت (کاتیون) می شود، در حالی که نافلز دارای بار منفی (آنیون) می شود. دو یون دارای بارهای مخالف یکدیگر را با نیروی الکترواستاتیک قوی جذب می کنند.
پیوند کووالانسی در عوض بین دو نافلز، به عبارت دیگر دو اتم که دارای الکترونگاتیوی مشابه هستند، رخ می دهد و شامل اشتراک جفت الکترون بین دو اتم است.
اگرچه هر دو نوع پیوند بین اتم ها در مواد سرامیکی رخ می دهد، اما در بیشتر آنها (به ویژه اکسیدها) پیوند یونی غالب است.
دو نوع دیگر از پیوندهای اتمی وجود دارد: فلزی و واندروالس. در مورد اول، کاتیون های فلزی توسط الکترون هایی احاطه شده اند که می توانند آزادانه بین اتم ها حرکت کنند.
پیوندهای فلزی به اندازه پیوندهای یونی و کووالانسی قوی نیستند. پیوندهای فلزی مسئول خواص اصلی فلزات هستند، مانند شکل‌پذیری، که در آن فلز می‌تواند به راحتی خم یا کشیده شود و بدون شکستگی به آن اجازه دهد تا به سیم کشیده شود.
حرکت آزاد الکترون ها همچنین توضیح می دهد که چرا فلزات تمایل دارند رسانای الکتریسیته و گرما باشند.
پیوندهای واندروالس از نیروهای الکترواستاتیک ضعیفی بین اتم ها تشکیل شده است که قطبش دائمی یا القایی دارند. نمونه ای از پیوند واندروال پیوند هیدروژنی بین هیدروژن و اکسیژن است که مسئول بسیاری از خواص آب است.
