کشمش منبع مهمی از پتاسیم و سایر ترکیبات فعال زیستی از جمله ترکیبات فنولیک و اسید تارتاریک است که ممکن است برای سلامت انسان مفید باشد.
علاقه روزافزون به مواد شیمیایی گیاهی در فعالیت های بیولوژیکی و فیزیولوژیکی آنها با ویژگی های ارتقا دهنده کشمش فخری ملکان سلامت نهفته است.
پلی فنول ها متابولیت های ثانویه گیاهی هستند و گزارش شده است که اثرات بیولوژیکی متعددی دارند.
پلی فنل های اصلی موجود در کشمش عبارتند از اسیدهای فنولیک (کافتاریک و کوتاریک اسید) و فلاونول ها (کوئرستین و کامپفرول گلیکوزیدها و روتین.
آنتوسیانین ها نیز شناسایی شده اند. هر دو محتوای فنلی کل و فردی به طور گسترده ای در بین انواع کشمش تات متفاوت است.
سایر مواد شیمیایی گیاهی جزئی موجود در کشمش تری ترپنوئیدها (اسید اولئانولیک، اولئانولیک آلدئید، بتولین و اسید بتولینیک) و اسید تارتاریک هستند که به طور هم افزایی با فیبر برای حفظ یک سیستم گوارشی سالم عمل می کند.
با وجود داشتن این اجزای مفید برخی از نویسندگان نیز وجود اکراتوکسین A (OTA) را در کشمش توصیف کردهاند.
OTA یک مایکوتوکسین تولید شده توسط آسپرژیلوس ochraceus و دیگر گونههای آسپرژیلوس است که خواص سرطانزایی، نفروتوکسیک، تراتوژنیک، ایمونوتوکسیک و نوروتوکسیک احتمالی به آن نسبت داده شده است.
کشمش می تواند به قارچ آلوده شود اگر در طول فرآیند خشک کردن، آب و هوای مرطوب وجود داشته باشد.
در نتیجه کمیسیون اروپا حداکثر سطح 10 میکروگرم بر کیلوگرم را برای OTA در میوه خشک تاک كشمش صادراتي ملایر تعیین کرده است.
گرچه چندین مطالعه نشان داده اند که سطح مایکوتوکسین در کشمش کمتر از حد ایمنی است، برخی دیگر نمونه هایی را گزارش کرده اند که بیش از کشمش زرد ملکان است.
- منابع:
- تبلیغات: