ارقام و واریته های مختلف ذرت چه تفاوت هایی با هم دارند؟ تولیدات این محصول در کشور و در سطح جهانی در چه سطحی است و برداشت آن به چه صورت انجام می شود؟
واریته ها و ارقام مختلف ذرت که نامگذاری های مختلفی دارند مانند: ذرت شیرین، ذرت مکزیکی، ذرت آردی، ذرت راه راه، ذرت دندان اسبی، ذرت مومی،ذرت پاپ کورن و ذرت بلوری همگی یک گونه ذرت هستند و واریته های آنها با یکدیگر متفاوت است.
ذرت شیرین از مهمترین اقلام خوراک طیور به شمار می رود که به دلیل پایین بودن سطح تولید آن در کشور هرساله میزان قابل توجهی از آن وارد کشور می شود بیشترین میزان ذرت به عنوان ذرت های وارداتی برای مصارف مختلف در بازارهای داخلی عرضه می شوند.
اما سطح کشت و برداشت این محصول در سطح جهان بسیار بالاست و از آنجایی که تمریکا منشا این گیاه معرفی شده است تا به امروز نیز بزرگترین تولید کننده ذرت در جهان بوده و هرساله حدود 40 درصد ذرت تولیدی در سرتاسر دنیا از تولیدات این کشور می باشد.
دانه های ذرت از پریکارپ میوه و پوشش بذر تشکیل شده است که در کل کاریوپسیس نام دارد و کل دانه به عنوان بذر خوانده می شود.
روش کشت ذرت در امریکا
روش کشت ذرت در بزرگترین کشور تولید کننده این محصول یعنی امریکا در سیستمی ترکیبی و یه روش پشته ای که بعضی آن را با نام سه خواهر می شناسند کشت می شود.
ذرت فراهم کننده بقولات ازت است که به عنوان قیمی برای آن شناخته می شود و این ازت نتیجه تثبیت نیتروژن به وسیله یک نوع باکتری است که در ریشه بقولات و دیگر لگوم ها وجود دارد که پوشش زمین را ایجاد می کند تا مانع رشد علف های هرز شود و از طریق ایجاد سایه از آب روی خاک جلوگیری میکند.
این محصول در مناطق شمالی امریکا در اغلب مزارع در یک دوره 2 محصولی کشت می شود که ذرت با عنوان تثبیت کننده نیتروژن عمل می کند و محصول دیگر چنانچه منطقه سرد باشد یونجه و چنانچه تابستان طولانی تری داشته باشد سویا می باشد.
و گاهی گندم زمستانه به عنوان محصول سوم به تناوب یا دوره اضافن می شود. بسیاری از واریته های ذرت کشت شده در امریکا و کانادا هیبریدی هستند.
- بیشتر بخوانید: ذرت علوفه ای
و اغلب تغییر ژنتیک یافته اند تا بتوانند در برابر آفات طبیعی محافظت شوند.
نحوه برداشت ذرت در مزارع امریکا
برداشت ذرت غلاف دار پیشتر تماما به وسیله دست انجام می شده است. در نتیجه کارگران زیادی برای این امر به کار گرفته می شده اند که حوادث اجتماعی زیادی را نیز به همراه داشت.
بعدها از از برداشت کننده های مکانیکی که به صورت یک ردیفه یا دو ردیفه بودند استفاده شد که البته این روش کمباین تا بعد از جنگ جهانی دوم هنوز متداول نبود.
